Dat wil niet zeggen dat er geen begeleiding nodig is. Steun van ouders blijft belangrijk.
Wanneer begint dat loslaten van je kinderen eigenlijk? Ik merk dat ik er de laatste tijd wat meer mee bezig ben. Mijn kinderen zijn pas 9 en bijna 8 jaar en ik verwacht dat ik er vanzelf een beetje in groei. Op deze leeftijd begint het met kleine dingen zoals zelf een boodschap willen doen of alleen ergens naartoe fietsen. Ik laat mijn kinderen graag zelf nadenken over de keuzes die ze maken, net zoals ik ze laat meedenken over oplossingen. Dat jongeren zelf steeds meer beslissingen zullen nemen, wil niet zeggen dat er geen begeleiding meer nodig is. De steun van ouders blijft belangrijk, maar geef je puber de ruimte om zelf tot een keuze te komen.
Probeer als ouder objectief te zijn en breder te kijken dan je eigen referentiekaders door je kind te laten experimenteren en uitproberen. Je kunt ook hulplijnen inzetten, want een rolmodel is waardevol voor talentontwikkeling.¨
Pubers hebben moeite met vooruitkijken, plannen en organiseren
De periode waarin kinderen zich gaan afzetten tegen de ouders is het wel bekende puberen. Ik vond het grappig om te lezen (zie bron) dat puberen biologisch gezien een reden heeft: we zoeken namelijk uiteindelijk een partner buiten het eigen gezin. Een logische verklaring.
Pubergedrag begint al rond het 12e levensjaar en duurt ongeveer tot 16 jaar. Bij de één begint het wat eerder en bij de ander duurt het wat langer. Geen kind is wat dat betreft hetzelfde en ontwikkelt zich ook niet in hetzelfde tempo. Het brein is uiteindelijk rond het 25e levensjaar volgroeid.
Tijdens die ontwikkeling wordt in het brein aan drie hersengebieden gewerkt: de lichamelijke ontwikkeling, de cognitieve ontwikkeling en de sociaal-emotionele ontwikkeling. De geslachtsrijping is op een bepaald moment voltooid terwijl jongeren sociaal-emotioneel en cognitief nog lang niet zijn uitgegroeid. Dat is een reden dat pubers moeite hebben met vooruitkijken, plannen en organiseren. En daarom is het van belang dat ouders hun pubers blijven begeleiden en steunen terwijl tegelijkertijd de zelfstandigheid wordt gestimuleerd. Door goed naar je kind te luisteren en te vragen wat hij of zij nodig heeft en van jou verwacht, kun jij op de juiste manier helpen.
Wees je bewust van je invloed als ouder
Je zou het misschien niet verwachten als je puberkind tegen je tekeer gaat, maar jouw mening is wel degelijk belangrijk. Kinderen willen graag dat ouders achter hen staan en trots op hen zijn. De kans is zelfs groot dat een kind dezelfde interesses heeft als één van de ouders. Soms doet een kind juist datgene, omdat ouders dat fijn vinden. Of het laat juist dingen omdat de ouders dat afkeuren. Maar in hoeverre zijn de keuzes dan ook echt van het kind zelf?
Wees je er bewust van hoeveel invloed je als ouder hebt en hoe belangrijk het is om je kind te begeleiden. Begeleiden bij de ontdekkingstocht naar zichzelf en bij het maken van keuzes. Probeer als ouder objectief te zijn en breder te kijken dan je eigen referentiekaders door je kind te laten experimenteren en uitproberen. Je kunt ook hulplijnen inzetten, want een rolmodel is waardevol voor talentontwikkeling.
Mijn hulplijn is mijn moeder als het gaat om creativiteit zoals tekenen en dingen maken. Zij is een talentvolle kunstenares. Een talent dat ik helaas niet van haar heb meegekregen en dus thuis ook niet snel doe. Mijn ene dochter kan goed tekenen en de ander is goed in dingen maken. Het is zonde om dat niet te stimuleren. Ik koppel daarom graag mijn moeder aan mijn kinderen om die aanleg verder te ontdekken.
Heb jij ook zo´n hulplijn die je graag inzet? Probeer het eens uit, want ook jij hoeft het niet allemaal alleen te doen.
Pubers hebben een frisse blik
Je mag je kind stimuleren en uitdagen om ergens mee aan de slag te gaan. Het werkt het beste als je kind de ruimte krijgt voor eigen invulling en dat hij of zij niet op de tenen hoeven lopen. Net als onvoorwaardelijke liefde is de betrokkenheid en steun van ouders ontzettend belangrijk.
We kunnen zelf ook zo veel van onze kinderen leren, mits je daar voor open staat. Het is je vast wel eens overkomen dat je kind je onbewust een spiegel voor houdt of met een perfect idee komt waar je zelf nooit aan had gedacht. Jongeren pikken nieuwe informatie bijzonder snel op en denken minder dan volwassenen in vaste patronen. Daardoor kunnen zij een diversiteit aan oplossingen voor problemen aandragen. Ze zijn ´open minded´ en bekijken situaties met een frisse blik.
Je kunt concluderen dat jongeren en volwassenen elkaars horizon kunnen verbreden door voor elkaar open te staan en van elkaar te leren. Als je dat in gedachten houdt dan worden de gesprekken met je kind, volgens mij, alleen maar leuker.
Lees ook mijn blog ´Hoe maak je de juiste studiekeuze´. Wil je tips om je kind te begeleiden bij het maken van een passende studiekeuze? Vraag dan mijn gratis e-book aan. Je kunt me voor meer informatie en inspiratie volgen op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Bron: Huub Nelis en Yvonne van Sark (2016) ´Puberbrein binnenstebuiten´ Utrecht: Kosmos.
