Het overkomt me heel vaak, dat ik mensen bewonder om het leven dat ze leiden, om de keuzes die ze hebben gemaakt en om de dingen die ze doen. Wie heeft er nou eigenlijk geen bijzonder verhaal? Iedereen is uniek en brengt iets moois mee!
Ik weet nog dat mijn allereerste werkgever, directeur van een reclamebureau, me vroeg waarom ik zo tegen anderen opkeek. 19 jaar was ik pas, had net mijn mbo diploma binnen en woonde in mijn eigen appartementje in Den Haag. Ik had zelfs al voordelig een auto kunnen overnemen. Lekker makkelijk om naar mijn werk te gaan en naar mijn vrienden in het Westland. Ik dacht dat ik het wel voor elkaar had. Dus waar had hij het over? Ik toon gewoon belangstelling!
Hij maakte die opmerking omdat ik regelmatig, tijdens onze gezamenlijke lunches, mijn (veel) oudere collega’s vroeg naar hun studie en werk. Ik ben altijd al nieuwsgierig naar de keuzes die mensen maken. Wat motiveert en inspireert mensen om te doen wat ze doen? Hoe zijn ze daar gekomen? Zijn ze gelukkig met wat ze doen? Eigenlijk had ik toen al kunnen weten welke studierichting echt bij me past. Toch duurde het nog 12 jaar voordat ik zelf zover was.
Maar gelijk had hij ergens wel en dat besefte ik me later. Sommige mensen plaatste ik inderdaad op een voetstuk. Dan keek ik tegen hen op, maakte ik mezelf veel te klein. Dat voelde ik dan ook echt door mijn hele lijf. Dat zou ik nooit kunnen, ging er dan door me heen. Ik weet niet wat dat was en waarom ik dat deed. Het enige dat ik kan bedenken, is dat ik toen niet wist te benoemen waar ik zelf goed in ben. Niet wist waar ik in uitblink en nog heel erg zoekende was naar wat voor werk het beste bij me past.
Het was destijds een vriendin van me die mij op het idee bracht voor de volgende stap. Ze werkte bij een uitzendbureau en vond het werk als intercedente ook wel wat voor mij. Ik was inmiddels 21 en solliciteerde bij een aantal uitzendbureaus en ben aangenomen bij Adecco. Het begon met een pittige sollicitatieprocedure. Heel indrukwekkend vond ik dat: een persoonlijkheidsvragenlijst, rollenspelen, diverse praktijkopdrachten en natuurlijk de gesprekken die volgden.
Daar is mijn interesse gewekt voor werk waarbij het om de mensen gaat. Ik vond het geweldig om in onze ´winkel´ aan de Korte Poten in Den Haag allerlei soorten mensen aan mijn bureau te krijgen en hen te helpen aan een passende baan. Door te praten over hun achtergrond, ervaringen, eigenschappen én wensen, heb ik velen mogen helpen bij een nieuwe stap in hun loopbaan. Het varieerde van productiemedewerkers tot universitair geschoolde mensen en alles daartussen in. Ik merkte dat ik met allemaal evengoed overweg kon. Het bevragen van mensen over ervaringen en keuzes, hoorde nu bij mijn werk en ik zat voor een periode van 2 jaar goed op mijn plek.
Ik blijf andermans verhalen nou eenmaal heel fascinerend vinden. Aan de ene kant had ik vroeger zelf meer lef willen hebben. Het lef om toen al verder te studeren en mezelf in het diepe te gooien. Aan de andere kant is het goed zoals de dingen gaan. Je kunt toch niet gelijk al op je eindbestemming aankomen en dat moet je ook helemaal niet willen. Het belangrijkste is dat we bewust genieten van de weg ergens naartoe. Die weg is uiteindelijk waar het om draait en is leerzamer dan de eindbestemming zelf.
Zoek je inspiratie om jouw verhaal te (her)ontdekken en wil jij jezelf aan de buitenwereld kunnen profileren? Meld je dan hier aan en ontvang mijn gratis e-book! Je kunt me ook volgen op Facebook, Instagram en LinkedIn.
